Tek

‘ilk’ yapı olarak ilginç bir sözcük değil mi? Aslında seslendirmesi de zor biraz.

TDK, “Zaman, sıra, yer ve önem bakımından ötekilerden önce gelen, son karşıtı” diyor ‘ilk’ için. Oysa yaşam öyle mi? Bir şey hem ilk hem de son olabiliyor hayatta. İlk ve son, yani tek olabiliyor.

Oysa ‘tek’ hiç “İlk ve son” diye tanımlanmıyor. Niye?

Anlaşılan o ki, artık ne zıtlıkların bütünlüğü ne de diyalektik materyalizm para etmiyor.